Sławik Henryk (1894-1944)

Dziennikarz, powstaniec śląski, działacz Polskiej Partii Socjalistycznej, działacz społeczny i samorządowy, Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.

Przed przyłączeniem części Górnego Śląska do Polski Sławik zaangażował się w działalność narodową. Walczył w trzech powstaniach śląskich, włączał się aktywnie w akcję plebiscytową poprzez organizowanie wieców oraz wygłaszanie patriotycznych przemówień. W okresie międzywojennym Sławik należał do Polskiej Partii Socjalistycznej, a z polecenia tej partii podjął w 1922 roku pracę w redakcji „Gazety Robotniczej”. Pełnił również funkcję radnego miejskiego Katowic i został a członka Śląskiej Rady Wojewódzkiej. Kiedy wybuchła II wojna światowa przekroczył granicę polsko-węgierską i wraz z Józefem Antallem Sławik stanął na czele Komitetu Obywatelskiego dla spraw Opieki nad Polskimi Uchodźcami na Węgrzech. Jedną z najważniejszych płaszczyzn działalności Sławika na emigracji stało się wyposażanie uciekinierów żydowskiego pochodzenia w dokumenty poświadczające ich aryjskie pochodzenie. Tylko w ten sposób mogli oni uniknąć deportacji i wydania w ręce Nazistów. Według szacunków Sławik przyczynił się do uratowania około 30 000 polskich uciekinierów, a wśród nich 5 000 osób pochodzenia żydowskiego.

Henryk Sławik został upamiętniony w sali społeczników, ludzi administracji i polityki.