Kulisz Karol (1873-1940)

Duchowny ewangelicki, aktywny działacz na rzecz przyłączenia Śląska Cieszyńskiego do Polski, założyciel polski diakonii ewangelickiej, więzień niemieckiego obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie.

Podczas swojej posługi działał w Towarzystwie Ewangelickim Oświaty Ludowej w Cieszynie, w Społeczności Chrześcijańskiej (której był ojcem duchowym) oraz w Kole Polaków Teologów Ewangelickich. Założył w Ligotce Kameralnej dom dla starców i ludzi niedołężnych „Betezda”, utrzymywany dzięki dobrowolnym datkom ewangelików śląskich. W 1920 w Dzięgielowie objął w dzierżawę 43 hektary ziemi wchodzącej uprzednio w skład dóbr Karola Stefana Habsburga i tam, w zaadaptowanych budynkach, powstały Zakłady Opiekuńczo-Wychowawcze „Ebenezer”, które obejmowały domy dla starców, osób niedołężnych i sierot. Ks. Kulisz działał aktywnie na rzecz przyłączenia Śląska Cieszyńskiego do Polski. W grudniu 1918 roku wspólnie z innymi duchownymi ewangelickimi podpisał memoriał w tej sprawie, który trzy miesiące później superintendent Juliusz Bursche przedłożył na konferencji pokojowej w Paryżu. W 1921 roku Karol Kulisz został seniorem diecezji cieszyńskiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. Godność seniora sprawował do 1936 roku. 23 września 1939 roku został aresztowany przez Gestapo w ramach Intelligenzaktion Schlesien za działalność narodową i polityczną na rzecz przyłączenia Śląska Cieszyńskiego do Polski. Zginął w niemieckim obozie koncentracyjnym w Buchenwaldzie 8 maja 1940 roku.

Karol Kulisz został upamiętniony w sali duchowieństwa.