Kucianka Jadwiga (1924-1970)

Filolog, historyk piśmiennictwa, badaczka Śląska, pierwszy wykładowca literatury śląskiej na Uniwersytecie Śląskim, doktor filologii polskiej.

O sensie życia i pracy śląskiej badaczki trafnie napisała Józefa Hennelowa: „Umiała się o ten swój kawałek ziemi [Śląsk], o jego kulturę i literackie problemy spierać, kłócić. Nie miała kompleksów (…), jeżeli chodzi o szczerość osobistej postawy, pracując naukowo i dydaktycznie w śląskich wyższych uczelniach”. Kucianka była nie tylko autorką prac stricte naukowych. Od 1945 do 1962 roku nieprzerwanie ogłaszała na łamach „Gościa Niedzielnego”, „Dzwonka Maryi”, „Naszej Drogi” utwory beletrystyczne oraz artykuły popularyzujące wiedzę o szeroko rozumianej kulturze na Śląsku. Współpraca z czasopismami katolickimi była jednym z powodów inwigilowania Kucianki przez Służbę Bezpieczeństwa. Jej teksty beletrystyczne można podzielić na trzy grupy: legendy hagiograficzne, opowiadania oparte na motywach Starego i Nowego Testamentu i opowiadania, których bohaterem zbiorowym był lud górnośląski. Pracę naukową prowadziła w Bibliotece Śląskiej i w Katedrze Historii Literatury Polskiej Wyższej Szkoły Pedagogicznej.

Jadwiga Kucianka została upamiętniona w sali ludzi nauki.