Bednorz Herbert (1908-1989)

Duchowny katolicki, doktor nauk społecznych i prawa, biskup diecezji katowickiej w latach 1967-1985.

Był Ślązakiem, urodził się w Gliwicach w rodzinie robotniczej, być może dlatego problemy klasy robotniczej były bliskie jego sercu. W swojej posłudze duszpasterskiej, jako biskup diecezji katowickiej, położył szczególny nacisk na duszpasterstwo robotników. Wyszedł do ludu, do klasy robotniczej, organizował pielgrzymki do Sanktuarium piekarskiego. Wygłaszał tam kwieciste przemowy – uświadamiał robotników o ich prawach, zachęcał do walki o wolne niedziele, stawał w ich obronie. Nazywany był „biskupem robotników”. Niewygodny dla władz komunistycznych, wielokrotnie był prześladowany. Został wygnany z diecezji katowickiej na 5 lat.

Jak niezwykłą osobą był Herbert Bednorz, najlepiej podsumował jego wieloletni przyjaciel – papież Jan Paweł II: „Patriota i pasterz o bystrym umyśle i gorącym sercu. Surowy w wymaganiu od siebie i innych. Związał się ze swoim ludem, zwłaszcza cierpiącym i potrzebującym, którym niósł przez całe życie – kapłańskie i biskupie – wieloraką pomoc i poparcie. Wybitny znawca katolickiej nauki społecznej, bronił odważnie praw górnika, praw robotnika, praw człowieka”.

Bp Herbert Bednorz został upamiętniony w sali biskupów.