Świerc Jan (1877-1941)

Duchowny katolicki, sługa Boży Kościoła katolickiego, salezjanin, kierownik Szkoły Organistowskiej na Zasaniu w Przemyślu, więzień niemieckich obozów koncentracyjnych.

6 czerwca 1903 roku w katedrze turyńskiej przyjął święcenia kapłańskie i w 1903 roku powrócił do Polski. znalazł się w Zakładzie Salezjańskim im. ks. Jana Bosko w Oświęcimiu. Zakres jego pracy sprowadzał się do administrowania placówką, głoszenia kazań i konferencji oraz posługiwania w konfesjonale. Z Oświęcimia został skierowany do Daszawy k. Stryja w archidiecezji lwowskiej, gdzie powierzono mu przygotowanie nowicjatu w nowo otwartym domu salezjańskim. Do Oświęcimia wrócił w 1905 roku i pełnił funkcję przełożonego domu salezjańskiego. Zaś w 1911 został dyrektorem schroniska dla chłopców przy Zakładzie im. Lubomirskich w Krakowie. W tym miejscu, przekształconym w czasie I wojny światowej w lazaret, ks. Świerc podjął się opieki duchowej nad rannymi żołnierzami armii austro-węgierskiej. W czasie drugiej wojny światowej wraz z 11 współbraćmi i bratem zakonnym został aresztowany przez Gestapo i umieszczony w więzieniu. 26 czerwca 1941 roku został wysłany do niemieckiego obozu zagłady w Auschwitz, gdzie oddał życie.

Jan Świerc został upamiętniony w sali duchowieństwa.