Nowakowski Brunon Antoni (1890-1966)

Lekarz, jeden z pionierów polskiej higieny i medycyny pracy, pierwszy rektor Akademii Lekarskiej w Bytomiu-Rokitnicy (1948-1951), doktor honoris causa Śląskiej Akademii Medycznej.

Urodził się w Strzałkowie w województwie poznańskim. Koleje losu sprowadziły go w 1948 r. na Śląsk, gdzie zajął się organizacją od podstaw nowej uczelni – Śląskiej Akademii Lekarskiej. Po 2 latach od otwarcia nowej uczelni prof. Nowakowski zorganizował, będący jej częścią, Centralny Śląski Instytut Medycyny Pracy, przekształcony później w Państwowy Instytut Medycyny Pracy ŚLAM. Był uznanym autorytetem naukowym, znanym z pracowitości i talentu organizacyjnego, gotowym do podejmowania najtrudniejszych wyzwań. Był wybitnym pedagogiem, człowiekiem wiernym ideałom: służby społeczeństwu – jako lekarz i poszukiwania prawdy – jako naukowiec. Interesował się zagadnieniami przede wszystkim epidemiologicznymi – odkrył nową odmianę paratyfusu A, tak zwanego „tyfusu wołyńskiego”. Uważał, że zachowanie higieny jest najważniejszym społecznym obowiązkiem. Dorobek naukowy Profesora jest niezwykle obszerny: 114 publikacji naukowych z dziedziny medycyny i higieny pracy, przemysłowej służby zdrowia, epidemiologii, higieny społecznej, higieny publicznej oraz higieny żywienia.

Profesor Brunon Nowakowski został upamiętniony w Panteonie Górnośląskim w przestrzeni Ludzi nauki