Morcinek Gustaw (1891-1963)

Pisarz, nauczyciel, publicysta, polityk, więzień niemieckich obozów koncentracyjnych.

W latach 20. XX wieku rozpoczął karierę pisarską, początkowo jako korespondent prasy cieszyńskiej i katowickiej („Polonia”), a następnie jako autor opowiadań publikowanych m.in. w warszawskim „Tygodniku Ilustrowanym”. Jego twórczość zaczęła być dostrzegana i doceniana. Jego kariera została przerwana przez wybuch drugiej wojny światowej. Już w październiku został schwytany przez Gestapo. Więziony był w Sachsenhausen-Oranienburg k. Berlina oraz w Dachau. Po wojnie mieszkał w Francji, Włoszech i w Belgii, a do Polski wrócił do 1946 roku. Morcinek w swojej twórczości uczył Śląska, propagował górniczy etos, przybliżał śląską kulturę ludową. Doświadczenia wojenne znalazły również ważne miejsce w jego twórczości. Był najbardziej rozpoznawalnym literatem kojarzonym ze Śląskiem, cenionym w środowisku i hołubionym przez władze, a mimo to musiał się godzić na ingerencje cenzury w swoich utworach.

Gustaw Morcinek został upamiętniony w sali ludzi kultury.