Śląska Aleksandra (1925-1989)

Aktorka teatralna i filmowa, pedagog, wykładowczyni warszawskiej PWST, członek Rady Wyższego Szkolnictwa Artystycznego.

Zadebiutowała w 1947 roku w filmie Wandy Jakubowskiej Ostatni etap w roli esesmanki, co stało się zalążkiem stereotypu „zimnej Niemki”. Niemki w wykonaniu Śląskiej pojawiały się później również na scenie – Ruth, Liesel czy Inga to postacie, które aktorka portretowała bez deformowania ich świata uczuć czy prawdy wewnętrznej. Wielką rolę niemiecką zagrała również w niedokończonym filmie Pasażerka Andrzeja Munka. Charakteryzowała ją wyjątkowa uroda określana jako nordycka lub królewska. Miał klasyczne rysy twarzy i znakomicie ukształtowane kości policzkowe otoczone jasnorudymi włosami. Wyróżniała się wyrazistym głosem i perfekcyjną dykcją. Karierę Aleksandry Śląskiej zbudowały role bardzo różnorodne. Portretowała kobiety nadwrażliwe, sadystyczne, bezwzględne, chłodne, liryczne, dystyngowane. Potrafiła zagrać zarówno królowe, arystokratki, esesmanki, jak i robotnice z okresu socrealizmu. W przeciągu swojego artystycznego życia próbowała rozmaitych form aktorskich. Na stałe pracowała w teatrze, na deskach którego wykreowała 61 ról.

Aleksandra Śląska została upamiętniona w sali ludzi kultury