Kapica Jan (1866-1930)

Duchowny katolicki, delegat książęco-biskupi dla polskiej części Górnego Śląska z władzą wikariusza generalnego, założyciel polskich bibliotek, twórca 38 bractw i stowarzyszeń katolickich.

Po otrzymaniu święceń duszpasterzował jako wikariusz w parafiach św. Katarzyny w Gierałtowicach i Krzyża Świętego w Siemianowicach. Następnie przeniesiono go do parafii św. Jadwigi w Berlinie. Tam również ks. Kapica duszpasterzował wśród Polaków i działał w Towarzystwie Polsko-Katolickim. Już wówczas dał się poznać jako niepospolity mówca. Później zajął się posługiwaniem w parafii św. Marii Magdaleny w Tychach. Tam też zaczął organizować ruch abstynencki, a także z wielkim zamiłowaniem upowszechniał pieśni polskie. ks. Kapica przeprowadził na terenie Górnego Śląska dziesiątki rekolekcji abstynenckich, w wyniku których powstało blisko 100 bractw trzeźwościowych. W tyskiej parafii jeszcze przed I wojną światową ożywił lub założył 38 bractw i stowarzyszeń, w tym dwa niemieckie. Wspólnie z ich kierownikami stworzył program wykraczający poza cele religijne. Po ogłoszeniu decyzji o podziale Górnego Śląska został mianowany delegatem książęco-biskupim dla polskiej części Górnego Śląska z władzą wikariusza generalnego. ks. Kapica współtworzył podstawy organizacyjne przyszłej diecezji śląskiej. Należał do najbliższych współpracowników pierwszych biskupów katowickich.

Jan Kapica został upamiętniony w sali duchowieństwa.