Jędrzejowska Jadwiga (1912-1980)

Tenisistka, finalistka Wimbledonu w grze pojedynczej z 1937 r., finalistka mistrzostw USA w grze pojedynczej z 1937 r.

Pochodziła z niezamożnej rodziny. Dom, w którym mieszkała stał obok kortów do ziemnego tenisa, należących do Akademickiego Związku Sportowego. Już jako mała dziewczynka, zanim skończyła 10 lat, pomagała zawodnikom podając im piłki podczas treningów. Robiła to w ramach pracy zarobkowej, ponieważ chciała pomóc finansowo w domu rodzinnym. Przez całe życie Jadwiga Jędrzejowska była związana z tenisem. Zagrała na mistrzostwach Polski w 1927 roku i w wieku szesnastu lat zdobyła najwyższy tytuł. Grała na kortach w turniejach Rolanda Garrosa i na Wimbledonie. Z powodu kłopotliwego w wymowie, dla ludzi z zagranicy nazwiska tenisistki, powstało jej pseudonim, inspirowane jej inicjałami „JJ”, które stało się znane na całym świecie – „Dża-dża”. Jej karierę przerwała II wojna światowa, ale już po zakończeniu konfliktu okazało się, że w kraju Jadwiga Jędrzejowska nie ma sobie równych. Zdobyła 65 tytułów mistrzyni Polski. W 1968 r. zakończyła karierę sportową, jednak z kortem pozostała związana jako trenerka.

Jadwiga Jędrzejowska została upamiętniona w sali ludzi sportu.