Harazim Franciszek (1885-1941)

Duchowny katolicki, salezjanin, sługa Boży, twórca utworów scenicznych dla młodzieży i dramatów hagiograficznych, więzień niemieckiego obozu koncentracyjnego w Auschwitz.

Po otrzymaniu święceń w we Włoszech wrócił do Polski i został nauczycielem w gimnazjum w Oświęcimiu. Pełnił funkcje dyrektora gimnazjum, a także przełożonego domu salezjańskiego. Był wykładowcą oraz wychowawcą dla wielu studentów. Dzięki biegłej znajomości języka niemieckiego udało mu się uchronić salezjańskie seminarium duchowne przed likwidacją, gdyż niemieckie władze okupacyjne chciały przeznaczyć ten gmach na koszary. Ks. Harazim został aresztowany 23 maja 1941 roku wraz z grupą krakowskich salezjanów i osadzony w więzieniu przy ul. Montelupich. Postawiono mu zarzuty przynależności do tajnej organizacji i udzielania pomocy polskim żołnierzom. 26 czerwca 1941 roku został przewieziony do niemieckiego obozu zagłady w Auschwitz i tam też poniósł śmierć. Ks. Franciszek Harazim miał szerokie zainteresowania. Był wykształconym humanistą, autorem utworów scenicznych oraz muzykologiem. Pisał pięknie wierszem i prozą. Ceniono jego umiejętności kaznodziejskie.

Franciszek Harazim został upamiętniony w sali duchowieństwa.