Lekarz, naukowiec zajmujący się medycyną sądową i anatomią patologiczną, na wniosek Rady Głównej Opiekuńczej i PCK brał udział w pierwszej ekspertyzie sądowo-lekarskiej przy badaniu grobów katyńskich w 1943 r

Swoją karierę zawodową rozpoczął w 1929 r. na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, początkowo w Zakładzie Anatomii Patologicznej, a od 1937 r. na stanowisku starszego asystenta w Katedrze i Zakładzie Medycyny Sądowej. W kwietniu 1943 r. na wniosek Rady Głównej Opiekuńczej i PCK brał udział w pierwszej ekspertyzie sądowo-lekarskiej przy badaniu grobów katyńskich. Jako pierwszy medyk uczestniczył w ekshumacjach polskich oficerów i posiadł wiedzę na temat sprawców tej zbrodni, co miało znaczący wpływ na jego dalsze życie i karierę naukową. W okresie powojennym brał udział w pracach Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich i uczestniczył m.in. w badaniach masowych grobów w Jaśkowicach, Wyrach, Bieruniu, Łaziskach, Panewnikach i Łambinowicach. Po wojnie przeniósł się na Śląsk, poświęcając się pracy w dziedzinie medycyny sądowej i anatomii patologicznej. W warunkach pionierskich, przy zdezorganizowanej opiece zdrowotnej, objął kierownictwo Prosektury Okręgu Katowickiego. Został zaprzysiężonym biegłym Sądu Wojewódzkiego z zakresu medycyny sądowej. Był twórcą procedur postępowania w zakresie specjalności anatomopatologicznej i sądowo-lekarskiej, wprowadzając m.in. zwyczaj regularnego wykonywania sekcji zwłok i badań mikroskopowych. Był człowiekiem niezwykle skromnym, życzliwym, pracowitym i koleżeńskim, zawsze gotowym do udzielenia rady i pomocy.

Źródło fotografi: zbiory prywatne Zofii Pragłowskiej-Gorczyńskiej