Walenta Teodor (1882-1945)

Duchowny katolicki, salezjanin, polski działacz plebiscytowy na Górnym Śląsku, ofiara sowieckiego terroru w okresie II wojny światowej.

Święcenia kapłańskie przyjął 29 czerwca 1909 roku w Turynie. Następnie przez 10 lat pracował w ośrodkach wychowawczych zgromadzenia salezjańskiego we Włoszech, gdzie zajmował się ewangelizacją młodzieży biednej, opuszczonej i zagrożonej. W 1919 roku powrócił do Polski, obejmując obowiązki nauczyciela języków obcych w Prywatnym Gimnazjum Męskim Towarzystwa Salezjańskiego im. ks. Jana Bosko w Oświęcimiu. Na polecenie Wydziału Oświecenia Publicznego Naczelnej Rady Ludowej na Górnym Śląsku, w połowie 1922 roku przeprowadził reorganizację i polonizację gimnazjów w Mysłowicach i Rybniku. Biskup Arkadiusz Lisiecki włączył go w 1927 roku w szeregi duchowieństwa diecezji śląskiej (katowickiej). W latach 1925–1927 był wikariuszem i kierownikiem chóru przy kościele katedralnym pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach. Następnie pracował w charakterze wikariusza w parafii Matki Bożej Różańcowej w Chropaczowie. Później posługiwał w Wilczej, a także w Osinach i Gorzycach i Olzie. Podczas drugiej wojny światowej był przesłuchiwany przez Gestapo oraz zamęczany groźbami i nakładanymi karami; zakazano mu wykonywania jakichkolwiek czynności liturgicznych w kościele i posług kapłańskich w parafii. Został zamordowany przez żołnierza Armii Czerwonej w 1945 roku.

Teodor Walenta został upamiętniony w sali duchowieństwa.