Ginko Tadeusz (1917-1984)

Lekarz-chirurg, żołnierz Armii Krajowej, więzień sowieckiego obozie pracy przymusowej w Kałudze, profesor nadzwyczajny, artysta-karykaturzysta.

Początkowo kształcił się w Wilnie, a w 1935 roku podjął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Już na początku studiów wstąpił do Stowarzyszenia Katolickiej Młodzieży Akademickiej „Juventus Christiana”. Organizacja miała za zadanie krzewienie wartości chrześcijańskich wśród młodzieży akademickiej Wileńszczyzny. W czasie II wojny światowej kontynuował studia na tajnych kompletach w Wilnie oraz prowadził zajęcia dla studentów medycyny. Należał także do Związku Walki Zbrojnej (późniejsza Armia Krajowa). Pod pseudonimem „Doktor Jan” podejmował działania konspiracyjne. Brał udział w operacji „Ostra Brama”, po której w lipcu 1944 roku został aresztowany. Po wojnie od 1950 roku związany ze Śląską Akademią Medyczną. W pracy naukowej zajmował się m.in. wstrząsem urazowym i leczeniem urazów, chirurgią naczyń, serca oraz dużych naczyń klatki piersiowej. Był pionierem kilku nowatorskich metod chirurgicznych. Jego drugą pasją, oprócz chirurgii, była działalność plastyczna. Na 5-lecie i 15-lecie uczelni wydał dwa albumy karykatur profesorów i pracowników Śląskiej Akademii Medycznej. Jest autorem kilkuset karykatur ludzi związanych z życiem społecznym i kulturalnym Górnego Śląska. Prof. Ginko został zapamiętany jako wielce szlachetny człowiek. Uroczy gawędziarz, wspaniały kompan-turysta, stale uśmiechnięty i życzliwy, wybitny naukowiec i prawdziwy wzór do naśladowania.

Tadeusz Ginko został upamiętniony w sali ludzi nauki.